مرثیه ای برای کبیرکوه به قلم عزالدین باولی
تا چند سال گذشته صعود به قلل مرتفع بالای 2000متری کبیرکوه تنها از عهده کوهنوردان حرفه ای یا تعداد معدودی از ساکنان بومی مناطق پیرامون آن برمی آمد و نشستن بر فراز آنها برای بسياری در حکم رویایی دست نیافتنی بود اما شاید باورآن قدری مشکل باشد امروزه بسیاری از همان قلل به پارکینگ انواع مختلف خودروهای سواری تبدیل شده است و بسیاری از افراد راحت طلب به آسانی و بدون عبور از حتی یک دامنه کوچک و با کمترین زحمت و با تکیه بر صندلی خودروهای معمولی خود را به آن ارتفاع بالا می رسانند و طبق رویه معمول حاکم بر رفتار ما در طبیعت برپایی آتش و پهن نمودن بساط کباب و نهایتا" بجا گذاشتن حجم انبوهی از زباله های غیر قابل تجزیه مانند ظروف پلاستیکی و رها نمودن آنها در دامن آن طبیعت دست نخورده . اما ماجرا از چه قرار است شاید این سوال خیلی ها باشد البته پاسخ آن واضح و روشن است اما به قدری دردناک و ناراحت کننده است که حتی بیان آن برای طبیعت دوستان مایه رنجش و تلخکامی است با این همه ماجرا از این قرار است که اداره محترم مرکز عشایری استان ایلام جهت خدمت رسانی به عشایران زحمت کش و تسهیل در امور زندگی آنها اقدام به احداث جاده خاکی از محل روستای گل گل در ابتدای کبیر کوه نموده است و با گذر از مسیر رودخانه دائمی میشخاص و از فراز چندین قله ی مرتفع بالای 2000 متر تا به قله ولنتر که یکی از مرتفع ترین ارتفاعات کبیرکوه است ادامه پیدا می کند حال سوال اساسی اینجاست این عمل که در پناه بی تفاوتی کامل اداره محیط زیست استان و بی توجهی بسیاری از دوستداران طبیعت از جمله هیئت کوهنوردی استان انجام گرفته چه توجیهی دارد و انتظار می رود با توجه به مسائلی که ذیلا" به آنها پرداخته می شود ادارت متولی این امر چه آنها که مجری طرح بوده اند و چه آنها که در امر نظارتی خود سهل انگاری نموده اند پاسخگو باشند.
اولا" ارتفاعات بالایی کبیر کوه هیچ گونه زیستگاه و چراگاه دامی ندارند که دائما" مورد استفاده قشر زحمت کش عشایر قرار گیرد به گونه ای که آنها مجبور شوند جهت حمل ما یحتاج و بار وبنه خود از وسیله نقلیه استفاده کنند چون همانطور که بر همگان واضح است اصولا" ارتفاعات بلند آن هم در قلل کبیر کوه در هیچ زمانی بعنوان سکونتگاه مورد استفاده قرار نمی گیرند
ثانیا" با توجه به مشاهدات و بررسیهای بعمل آمده جاده مذکور هیچگاه مورد استفاده عشایران منطقه قرار نگرفته و نمی گیرد و صرفا" مورد استفاده افرادی است که به قصد تفریح و سرگرمی به آنجا می روند و متعاقب آن وارد نمودن آسیبهای جبران ناپذیری مانند رها سازی زباله در محیط کوه وایجاد آتش سوزیهای بزرگ در میان جنگل و پوشش گیاهی ارتفاعات می باشد
ثالثا" اداره محترم مرکز عشایری استان بجای صرف هزینه های فراوان جهت احداث جاده مذکور می توانست پاسخگوی بخشی از مطالبات انباشته عشایران عزیر باشد واقدام به بر طرف کردن نیازهای ضروری آنها می نمود
و مورد آخر متوجه اداره محیط زیست استان می باشد که براساس قانون وظیفه حفاظت و نگهداری از زیستگاههای طبیعی بر عهده اوست که در این مورد خاص هیچ گونه موضع خاصی اتخاذ ننموده است و این در حال است به دلیل عدم استفاده صحیح از محیطهای طبیعی هر روز بیش از روز قبل پوشش گیاهی و تنوع جانوری آنها با خطر مواجهه می شود و حال کار بجایی رسیده که زمینه لازم جهت تخریب ارتفاعاتی که تاکنون دسترسی به آنها مشکل بوده فراهم می شود اما افسوس که ما هنوز شاهد هیچگونه اقدام مناسبی از طرف ادارات مربوطه نبوده ایم
